A, gommen, Gommarus. Dan kan het kloppen. De weg naar herstel. Ene meneer A. Robben kan hier wat aan hebben...

De M was van zijn naam afgebroken.

Gommarus; pardon

Gomarus-van de contra-remonstranten-vond volgens mij niets leuk!

@9:52: 'Sint Gomarus' Jan?

Dat zou Gomarus - voorman van de contra-remonstranten in de 16e/17e eeuw - niet leuk hebben gevonden denk ik :-)

Ik kom nog terug Jan op jouw Brediusbelichting. Helemaal onakkoord ben ik nou ook weer niet. Morgen maar doen.

Klinkt als een neppert.

Sint Gomarus zal niet bewerkstelligen dat de maatbeker wwer heel wordt; maar wel dat je er vrede mee hebt dat hij kapot is. Als je vroom bidt, dat is.

Mijn maatbeker van glas is vorige week gebroken. Hoe roep ik in godesnaam Gommarus aan (de schreven (sic) liggen gevouwen in een krant)?

Wild Bill Longley, in 1851 in Austin County geboren als William Preston Longley, was een uitwet in het Wilde Westen. Naar eigen zeggen vermoordde hij 32 mensen. De meesten van zijn slachtoffers waren ongewapend, en slechts één van hen had zijn gun getrokken maar was te laat. Wild Bill oefende eerst met het vermoorden van vrijgelaten slaven, maar later schoot hij ook blanken dood. Dat kan natuurlijk niet. Hij werd dan ook ijverig gezocht door de autoriteiten.
Op 6 juni 1877 werd hij in De Soto Parish (Louisiana) gearresteerd door sheriff Milt Mast en twee van diens deputies uit Nacogdoches County (Texas). Dezen brachten hem terug naar Texas, waar hij door het gerecht van Lee County werd veroordeeld tot de strop. Hij ging in beroep, maar zijn beroep werd in maart 1878 afgewezen. Op 11 oktober 1878 werd hij in Giddings (Texas) naar de galg gebracht, waar een publiek van 3000 man stond te kijken. Op weg naar de galg rookte hij een sigaar; hij kan dus niet alleen maar slecht zijn geweest. Maar bij het ophangen ging er iets fout: het touw gleed omlaag, zodat hij op zijn knieën terecht kwam zonder zijn nek te breken. Daarop trok de beul het touw weer aan, zodat Wild Bill langzaam stikte. Het duurde elf minuten voor hij dood was. Zo kan het dus ook. Er worden nog steeds mooie verhalen over Wild Bill verteld. Zo kan het dus ook.
Ook over Sint Gommarus van Lier (België) worden mooie verhalen verteld. Vandaag is het zijn naamdag. Sint Gommarus is beschermheilige van alles wat gebroken is. Eén van de aan hem toegeschreven wonderen is namelijk dat hij een afgebroken boom heeft geheeld. Hij is niet alleen actief bij beenbreuken, maar ook bij echtbreuken, aangezien hij getrouwd was met een helleveeg, die luisterde (maar meestal niet) naar de naam Grimmara. Op zekere dag liet Sint Gommarus een waterbron ontstaan door met zijn staf op de grond te slaan. Dat was overigens niet bijster origineel; in hoofdstuk 20 van het bijbelboek Numeri lezen we dat Mozes ook al eens iets dergelijks gedaan heeft; zij het dat hij met zijn stok op een rots sloeg zodat daar water uit kwam.
Over Mozes gesproken, die was een rolmodel voor de Zwitserse kerkhervormer Huldreich Zwingli, die overleed op 11 oktober 1537. Hij was zwaargewond geraakt in de slag bij Kappel (tegen de roomsen). Na de slag werd Zwingli gedood door een kapitein met de trieste naam Fuckinger. Zo gaat dat in onze wereld. Misschien wordt het morgen beter, maar het wordt toch nooit goed.

Haha, strijken met de telefoonhoorn. De andere kant zal wel denken: wat beurt me hier?

Ik ben niet honderd procent akkoord met de Van-Meegerensamenvatting. Hier komen we op terug en wel déze week. Bestaat de draad Algemene ontwikkeling nog? Dan daarin gooien.
Die Göring schijnt zelfs nog in een soort jurken gelopen te hebben. Misschien omdat zijn behind, zijn Unterwerk dus, een meter breed was? Dat past heel niet op het huidige wc-porcelein. Toen wel?

Dan ook maar een liedje over een beroemd schilderij.

Heb hier nog wel een 0mnummerboekje voor de mensen die weer terug willen nummeren.

Op 10 oktober 1995 werden alle Nederlandse telefoonnummers tiencijferig; als gevolg van het zogenaamde omnummeren. Alleen het nummer van de koningin bleef ongewijzigd. Mij is gevraagd haar nummer niet te onthullen.
Een raar woord trouwens, omnummeren. Omnamen kenden we al eerder, en wel sinds de acties van schilder Han van Meegeren (geboren 10 oktober 1889), die haast nog betere Vermeers kon maken dan Vermeer zelf. Hij begon met het produceren van een Vermeer om zelfgenoegzame kunstkritici een hak te zetten. Hij had met name een hekel aan de hoogaangeschreven dr Abraham Bredius, die had durven beweren dat Van Meegeren een klodderaar was. Daarnaast had Bredius de theorie ontwikkeld dat er in Italië nog onbekende werken van Vermeer moesten zijn.
Dus Van Meegeren schilderde De Emmaüsgangers, en liet dat via een kennis aan Bredius presenteren als een Vermeer, gevonden in Italië. Bredius liep er met open ogen in. Het museum Boijmans - Van Beuningen bood een fortuin voor het schilderij. Dus Van Meegeren kwam terug op zijn aanvankelijke plan om ervoor uit te komen dat hij de schilder van dit prachtige doek was. In plaats daarvan maakte hij nog zes Vermeers, en een Frans Hals en een Pieter de Hooch. Zo kan het dus ook.
Hij liep pas tegen de lamp toen na de oorlog buitenlandse kunstexperts werden geraadpleegd om de door Nazi’s geroofde schilderijen te taxeren. In de collectie van Reichsmarschall Hermann Göring bevond zich een Vermeer die niet bekend was. Het spoor leidde naar Van Meegeren, die werd gearresteerd, niet vanwege vervalsing, maar vanwege collaboratie met de bezetters. Daar stond de doodstraf op, dus het leek Van Meegeren verstandig om te bekennen dat hij het doek zelf had geschilderd. Vanzelfsprekend geloofde geen hond hem, totdat hij in de gevangenis nog een Vermeer schilderde: Jezus in de tempel. Toen stonden alle zelfbenoemde kunstkenners voor aap. Dus dat was goed. Maar voordat passende maatregelen tegen Van Meegeren genomen konden worden overleed hij aan een hartaanval (29 december 1947). Een groot schilder. Neil Young heeft nog een mooi liedje over een schlder gemaakt.

Who on earth d'you think you are. A super star?